Τα πτηνά αποτελούν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία , καθώς φέρουν πολλές ασθένειες και εκτοπαράσιτα , ενώ τα περιττώματά τους εκτός της άσχημης αισθητικής εικόνας που δημιουργούν , προκαλούν διάβρωση σε μάρμαρα και γρανίτες. Μπορούν και επικάθονται σε κάθε είδους επιφάνεια και προσβάλλουν εγκαταστάσεις οι οποίες βρίσκονται τόσο στην ύπαιθρο όσο και στο αστικό περιβάλλον.
Αρκετά είδη πουλιών είναι προσαρμοσμένα στο αστικό περιβάλλον και δημιουργούν προβλήματα, που αφορούν την αισθητική, τις συνθήκες υγιεινής και την ασφάλεια κτιρίων ή κατασκευών.
Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελούν τα περιστέρια, τα οποία χρησιμοποιούν προεξοχές στεγών, περβάζια παραθύρων, καλώδια και άλλα σημεία για να ξεκουραστούν και να χτίσουν τις φωλιές τους. Τόσο τα περιττώματα όσο και τα υλικά της φωλιάς συνδέονται με περισσότερες από πενήντα ασθένειες, ανάμεσά τους εγκεφαλίτιδες, σαλμονελώσεις και εκτοπαράσιτα (ακάρεα, κοριοί, ψύλλοι κ.α.).
Η απαλλαγή του χώρου από τα πτηνά γίνεται με τη χρήση απωθητικών μέσων (ακίδες , δίχτυα κ.α) τα οποία δεν επηρεάζουν την αισθητική του χώρου και χωρίς να προκαλούν τραυματισμούς στα πτηνά.
Η απώθηση πτηνών αποκτά ιδιαίτερη σημασία στους χώρους αεροδρομίων, όπου η ύπαρξη τους δημιουργεί προβλήματα και ενέχει κινδύνους για την ασφάλεια των πτήσεων.
Ο έλεγχος των πουλιών πραγματοποιείται με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς είναι ο μηχανικός αποκλεισμός, ο οποίος περιλαμβάνει δομικές αλλαγές στα κτίρια, τοποθέτηση διχτύων, απωθητικών ακίδων, χορδές χαμηλού ρεύματος, μεταλλικές χορδές κ.α. οι οποίες αποτρέπουν τα πτηνά από το να πλησιάσουν.
Ένας δεύτερος τρόπος αφορά την εξάλειψη των πηγών τροφής και νερού.
Αποτελεσματική μπορεί να αποβεί η χρήση ειδικών συσκευών παραγωγής απωθητικών ήχων και συσκευών εκπομπής λέιζερ που δρουν παρεμποδιστικά στη συγκέντρωση των πτηνών με συνέπεια να αποφεύγουν το χώρο και να αναζητούν άλλες περιοχές.