Οι συχνότερες διαταραχές υγείας που προκαλούνται, εξαιτίας της μούχλας στους εσωτερικούς χώρους, είναι κυρίως οι αλλεργίες και αναπνευστικές παθήσεις.
Οι μύκητες μεταφέρονται με τη βοήθεια του αέρα. Πρόκειται για μεγάλους πληθυσμούς μυκήτων που μπορούν να παράγουν τοξικές ουσίες που ονομάζονται μυκοτοξίνες, οι οποίες είναι δυνατόν να προκαλέσουν ανεπιθύμητες παρενέργειες τόσο σε ανθρώπους όσο και σε ζώα.
Μπορεί κανείς να εκτεθεί σε αυτές μέσω εισπνοής, κατάποσης ή δερματικής επαφής. Η ήπια έκθεση σε νεκρή μούχλα, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό στα μάτια, στο δέρμα, στη μύτη, στο λάρυγγα, και στους πνεύμονες, τα δε προβλήματα μπορεί να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις και σε μη αλλεργικά άτομα.
Εγκαθίστανται σε επιφάνειες με αυξημένη υγρασία στις οποίες μπορούν να βρουν διατροφικά στοιχεία, όπως νερό, οξυγόνο και πηγές θρεπτικών ουσιών, σε βιβλία, υφάσματα, χαλιά, οπού ευνοούν την ανάπτυξη τους, μπορεί δε να καταστρέψει τα πάντα όπου φύεται.
Ο έλεγχος της υγρασίας ως καθοριστικός παράγοντας στους εσωτερικούς χώρους, πρέπει η υγρασία να διατηρείται μεταξύ 30% και 50%, οπού μαζί με τον καλό αερισμό και την χρήση συσκευών που αφαιρούν την υγρασία ή κλιματιστικού, θα βοηθούν στον περιορισμό και αντιμετώπιση της μούχλας.
Η εσωτερική μούχλα μπορεί να βρεθεί ουσιαστικά σε οποιοδήποτε περιβάλλον ή εποχή. Αναφέρεται σε πολλαπλούς τύπους, με τους πιο κοινούς να περιλαμβάνουν μια πρασινωπή-μαύρη μορφή. Μπορεί να βρεθεί στις επιφάνειες με υψηλή περιεκτικότητα σε κυτταρίνη, όπως το ξύλο, σκληρό υλικό από πεπιεσμένες ίνες, γυψοσανίδα, χαρτί, σκόνη, χνούδια, άλλα και σε χαλιά, σε ταπετσαρία σαλονιού η στρώματος.
Αν και έχουν δημοσιευθεί πολλά άρθρα για τα ‘‘αρπακτικά ακάρεα’’ ως οι νέοι εισβολείς στα σπίτια μας, ώστε οι καταναλωτές να γνωρίζουν, ότι αυτό το φαινόμενο, είναι ένα οικολογικό αντιστάθμισμα απέναντι στα βιοκτόνα, αφού χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία στην φυτική παράγωγη, για βιολογικό έλεγχο.
Αυτά τα επιθετικά ‘‘αρπακτικά ακάρεα’’ είναι των οικογενειών που ανήκουν στις Parasitiformes. Πολλά από αυτά είδη είναι παρασιτικά, (περίπου τα μισά από τα 10.000 γνωστά είδη στην υπόταξη Mesostigmata), πολλά όμως δεν είναι παρασιτικά αλλά είναι σε ‘‘ελεύθερη διαβίωση’’ και δρουν ως ‘‘επιθετικοί εισβολείς’’, ζουν σχετικά μόνιμα υπό συνθήκες με υψηλή υγρασία, πολλά δε από αυτά μπορούν να βρεθούν σε οποιοδήποτε δείγμα υγρού εδάφους, χαλιά, σαλόνια, στρώματα, όπου έχει αναπτυχτεί υγρασία-μούχλα, μύκητες, φωλιές από οικιακή σκόνη, αλλά και σε υγρούς τοίχους κλπ.
Υπάρχουν πάνω από 12.000 περιγραφόμενα είδη Parasitiformes, με συνολική εκτίμηση να είναι μεταξύ 100.000 και 200.000 είδη, μια οικογένεια ακάρεων τα οποία αντιπροσωπεύουν περίπου το 15% του συνόλου που περιγράφονται ως Mesostigmata, χρησιμοποιείται δε με μεγάλη επιτυχία και για βιολογικό έλεγχο.
Οι περισσότεροι μύκητες αναπτύσσονται, εκεί όπου η υγρασία και η θερμοκρασία είναι επαρκής για να καταναλώνουν οργανική ύλη διασπώντας βιομηχανικά υλικά κτιρίων, ώστε να γίνονται παθογόνοι για τον άνθρωπο και τα ζώα. Πολλά είδη μπορεί παράγουν βιοδραστικές ενώσεις που ονομάζονται μυκοτοξίνες, ουσίες που παράγονται από ορισμένα είδη μυκήτων, όπως τα αλκαλοειδή και πολυκετίδια, τοξικά για τον άνθρωπο και τα ζώα.
Πηγή: Cleaning News
